Olga MedenicaOlga Medenica,
arhitekta, rođena u Beogradu a od 1990. živi u Londonu.
(dodajemo da smo čuli spektakularne priče o Olginim žurkama pa je i to jedan od razloga zašto smo je pozvali jer se nadamo da će uzvratiti istom merom ;)

Nebojša MilenkovićNebojša Milenković, rođen je u Nišu 1971. godine.

Živeo u Odžacima, Somboru i Beogradu – sada je u Novom Sadu gde će, ukoliko uspe da podigne kredit za stan, po svemu sudeći i ostati. Zanimanje: diplomirani istoričar umetnosti. Radno mesto: Muzej savremene (likovne) umetnosti, Novi Sad www.msluns.org.yu, gde je kustos zbirke za konceptualnu umetnost i dela novih medija – prethodno bio urednik Galerije KC Laza Kostić u Somboru.

Nune PopovićNune Popović, rođen 1974 u Beogradu. Stipendista Književne akademije Tradicija avangarde od 1993 do 1996 u Beogradu. Kreator i pionir masovnog kreativnog otpora diktaturi Slobodana Miloševića, koji se još uvek upotrebljava protiv totalitarnih režima. Zbog takvog umetničkog delovanja je više puta hapšen i sudski progonjen u Srbiji od 1996 do 2003. Srpska policija je 1999 uništila dokumentarni film i deo dokumentacije koji je o njemu snimila TV B92 u režiji Radivoja Andrića. O njegovom radu su izveštavali globalni mediji poput CNN, BBC, SKY TV, Euronews AP, Reuters, WTN...

Završio ETF, smer Automatika i Elektronika. Otišao krajem 80-tih. Živeo i radio u Nemačkoj, Kanadi i SAD-u. Od 1997 u preduzetničkim vodama kroz kompanije podržane Venture Capital i Private Equity fondovima. Pravio i vodio kompanije od garaže do preko 150 zaposlenih. U Kanadi i SAD-u, bio CEO, član menadžment tima i borda direktora nekoliko kompanija. Bio aktivan učesnik Silicon Valley Internet boom-a i bust-a.

Last week I took a break from Belgrade to visit a friend in London.  Despite London’s beautiful old buildings and well-planned public transportation, I found myself missing Belgrade a bit—that is, until I board my return flight. 

British Airway’s London to Belgrade flight left at 8:30am.  After finding my seat I took out my book and began to alternate between reading and dozing, all the while trying to ignore the loud conversation going on between six or so Serbian men sitting around me.  As soon at the first drink cart went by they started in with whiskies and vodkas despite the morning hour.  Then the duty free cart came round, and I heard them ordering “one scotch, two vodka” this time upgrading from small plastic cups to full handles.  With each new drink came more swearing and increasingly inappropriate passes at the blond sitting beside me.  This rudeness was only highlighted by the contrast of the polite British stewardess who would pass through occasionally and calmly ask the men to take a seat so as not to block the aisle.

   Kakvo cudesno zanimanje: otkinuti pauku nozicu, staviti je u koverat, napisati Gospodin ministar za inostrane poslove, dodati adresu, u skokovima sici niza stepenice, i poslati pismo iz poste na uglu.

   Kakvo cudesno zanimanje: setati bulevarom Arago, brojeci drvece i na svakih pet kestenova zaustaviti se za trenutak na jednoj nozi i sacekati da te neko vidi, a onda kriknuti suvo i kratko, i zavrteti se kao cigra, sa rasirenim rukama, poput ptice kakuy, sto kuka sa drveca na severu Argentine.

Šešelj u akcijiRadikali definitivno nisu glavni problem ovog društva, kao ni birači i pristalice naopake i mazohističke politike koju ova stranka personifikuje. Da jesu, stvar bi bila prilično beznadežna, pošto ti ljudi neće jednostavno nestati. Zato i priča ako ne pobedimo mi doći će radikali više nije dovoljna najmanje iz tri razloga:

Cetvrtak 16. novembar u 19^h u Narodnoj Biblioteci Srbije

Prvi put u Beogradu!Predstavljam video igru A Force More Powerful (u daljem tekstu AFMP), igramo svi zajedno uz komentare filozofa Jovana Čekića. Ovom prilikom vas pozivam, ako ste u gradu, da svratite do Narodne Biblioteke da se pozabavimo digitalnom politikom u okviru ciklusa Tri paradigme: oralna, pisana i digitalna politika

I have always been fond of Serbian brandy . It suits my needs perfectly - each brandy is specific. That is what drinking is about, truly enjoying what you are consuming, not mindlessly ordering a faceless (and tasteless) beer produced by a Western conglomerate - and there is the added bonus of not having to go through the chore of visiting the toilet more than 3 times per night.

Quite often visitors to Serbia have found that expressing a love of the short stuff will impress the locals - even to the extent of their donating a bottle of their finest to the lucky visitor. One should also be aware of the more cyncial tradition of greeting a visitor with brandy 'for guests'. They keep the best stuff for themselves.
Although I've been living in Serbia ‘full time' since 2000, other than a few visits to the odd smaller town I have not spent any length of time in a village. When my cousin told me that he was going on a rakija making expedition it was time for that purgatory to end.

The village of Debrc is located roughly halfway between Obrenovac and Sabac, hardly a long trek from Belgrade, but due to very poor roads and spacey landscape (and perhaps the lack of a village shop) it very much has an otherworldly feel to it.

Eto me na kratko.

Ovo da vam kažem: Do tamo negde posle 21 januara retko ću svraćati, jer unapred osećam da nemam nerava za ono što sledi, a imam i nekih prečih poslova. Videćemo se kad se sve završi pa da razmenimo utiske.

Kad smo letos sa krova jedne kućice gledali koncert Kemala Malovčića na Tašu, iako smo došli sprdnje radi, Vikler je već kod prve pesme istakao da moramo održati pažnju, jerbo smo tu dobrim delom u ulozi sociologa i antropologa koji treba da prokljuve u suštinu dešavanja pred nama. Nešto slično dešava se i na blogu, kad bolje pogledaš - i kad pišeš, i kad čitaš. Kada je životinji dosadno, što često biva, ona to reši tako što legne da spava. Pozdravio bih taj rezon. A kako inteligentna bića rešavaju svoju dokonost?

Natašu Kandić sam upoznao 1991, a već tada mi se činilo da sam je poznavao oduvek.

Emira (Nemanju) Kusturicu nisam nikada upoznao, ali sam takve poznavao oduvek.

Šta je zajedničko ovim dvema ličnostima da se nađu u istom blogu?

One su heroji Srbije.

Nije me bilo cilj?neko vreme.

Jedan od junaka mog novog dok. filma mi u jednom trenutku kaže da se ponovo  vratio svojim životnim ciljevima. U jurnjavi da se postigne uspeh, ma koliko on bio veliki i značajan za društvo i svet generalno, često zaboravljamo šta su nam životni ciljevi.Ili u stihiji traženja priznanja i afiramacije ne stiženo ni da ih do kraja definišemo.

Gandi sa greškom: Sa oproštajnog mitingaŠešelj je sam otišao u Hag. Šešelj je sam izabrao da izigrava siledžiju i u sudnici. Kad je zbog toga kažnjen (tako je to u “kazamatima”), Šešelj je sam prestao da jede.

I sad nama treba da bude žao? 

drugi po redu...

"Ovi filmovi neće promeniti svet. Svet menjaju gledaoci ovakvih filmova."

Nadao sam se da ću bar ove nedelje biti miran. Prošla je bila prilično uzbudljiva: 50 Cent, Kool and the Gang, Massimo, par izložbi, nekoliko loših vesti, rođendan (nije moj), jedan poziv za festival u Italiji, i za kraj nedelje fenomenalan film Kristofera Nolana "Prestiž".