Đerđ Soros - žrtva, ili rasista?

Elem , ako si dokon evo ti istoričara rodjenog u Zagrebu
Egon Caesar Conte Corti
The Rise of the House of Rothschild

LINK

Evo i cele knjige, potrudio sam se - zaslužio si.

Hanu sam ti već ranije postirao....evo opet .

Čitaj Drugo poglavlje...


Hana

Antisemitizam (ne prosta mržnja prema
Jevrejima), imperijalizam (ne prosto osvajanje),
totalitarizam (ne prosta diktatura), jedan za
drugim, jedan brutalniji od drugog, pokazali su da
je ljudskom dostojanstvu potrebno novo jamstvo
koje se može naći samo u novom političkom
principu, u novom zakonu na Zemlji, čiju
punovažnost ovog puta mora shvatiti celo
čovečanstvo, pošto njegova vlast mora biti tačno
ograničena, kontrolisana i utemeljena u iznova
definisanim teritorijalnim entitetima.
Mi ne možemo više sebi da priuštimo da uzimamo
iz prošlosti ono što je bilo dobro i da ga
jednostavno nazivamo svojim nasleđem, da
odbacimo zlo i da o njemu mislimo jednostavno
kao o mrtvom balastu koji će sâmo vreme sahraniti
u zaboravu. Podzemna struja istorije zapadne
civilizacije najzad je izašla na površinu i zaposela
dostojanstvo naše tradicije. To je realnost u kojoj
živimo. I zato su uzaludni svi napori da se
spasemo od neumoljive sadašnjosti u nostalgiji još
netaknute prošlosti ili da predviđamo da će bolja
budućnost doneti zaborav.
Hana Arent
Leto 1950.

Jer
ovaj procep je trajao skoro dva veka, od petnaestog
do kraja šesnaestog, tokom kojih su odnosi Jevreja
i nejevreja sve vreme bili slabi, jevrejska
“ravnodušnost prema stanju i događajima spoljnog
sveta” bila neprestano jaka, a judaizam postao
“sistem mišljenja zatvoreniji nego ikad”.

anonymous

Srećko, nesrećo,

a što obrisa moj post.

Služi mi za kasnije podsećanje.

Zato i nabacujem svašta.

Gde mi je link ?
A toliko sam se mučio.

koliko turobne sličnosti sa onim što Hana piše sa današnjom situacijom, žasu )
Godine koje sam provela pišući je,
od 1945. nadalje, javljaju mi se u sećanju kao prvi
period relativnog smirenja posle decenija meteža,
zbrke i čistog užasa – revolucije posle Prvog
svetskog rata, uspona totalitarnih pokreta i
podrivanja parlamentarne vlade, iza čega su došle
sve vrste novih tiranija, fašisti i polufašisti,
jednopartijska i vojna diktatura, najzad naizgled
čvrsto ustanovljavanje totalitarnih vlada koje je
počivalo na masovnoj podršci:1 u Rusiji 1929.
godine, koja se sada često naziva “drugom
revolucijom”, i u Nemačkoj 1933.
Sa porazom nacističke Nemačke, deo priče je
završen. To je izgledalo kao prvi adekvatan
trenutak da se sagledaju savremeni događaji sa
istoričarskim osvrtom na prošlost i analitičarskim
žarom nekoga ko se bavi političkim naukama, prvi
mogući pokušaj da se kaže i razume to što se
dogodilo, još ne sine ira et studio, još uvek u bolu i
tuzi i zato naginjući lamentu, ali ne više u nemom
besu i nemoćnom užasu.

“Neotuđiva zasluga svakog Anonimusa u sadašnjim
uslovima treba da bude sposobnost da prepozna
neprijatelja Partije ma koliko da je on dobro
prikriven.”

anonymous

Srđan Fuchs

Mrzanko, sada dok čitam Hanušku, sam se setio zašto sam ti rekao da si proto-totalitaran. Zbog tvoje izjava da tražiš podobnu ličnost jakog lidera, iza kojeg će stati civilni sektor. Ti si staljinista mučeni.

“Neotuđiva zasluga svakog Anonimusa u sadašnjim
uslovima treba da bude sposobnost da prepozna
neprijatelja Partije ma koliko da je on dobro
prikriven.”

Srđanko, opet zadirkuješ.

Već sam ti objašnjavao.
Moj pristup je libertersko - anarhistički.
Ako nešto o tome znaš - onda ti je jasno da sam protivnik svih autoritarnih lidera i piramidalno -hijerarhijskih struktura.

Ali to nikako nije u kontradikciji sa razumevanjem da svaka organizacija, pa i ona spontano nastala , mora imati jakog, sposobnog i respektabilnog lidera.
Liderstvo je i jedna od tema seminara za NVO.

To nikakve veze nema sa staljinizmom i autoritarnim ličnostima, sistemima, društvima....

Elem, meni je jasno da se ti mučiš da me spakuješ u neku od fioka.
Ali tebra - uzalud.
Već sam pristup ti je pogrešan.

Samo je Pedjica - 100 % neko.
Po sopstvenom razumevanju.

Svi ostali su u procentima neodredivi i nikada 100 % samo jedno.

Pa ni ja. Mani se etiketa.

looping

Srđan Fuchs

pogledaću posle thanks, zabavaljam se Mrzankovim sada.

Jer
ovaj procep je trajao skoro dva veka, od petnaestog
do kraja šesnaestog, tokom kojih su odnosi Jevreja
i nejevreja sve vreme bili slabi, jevrejska
“ravnodušnost prema stanju i događajima spoljnog
sveta” bila neprestano jaka, a judaizam postao
“sistem mišljenja zatvoreniji nego ikad”.

odlična Hana, ovo sa judaizmom me podseća na stanje pravoslavnog hrišćanstva danas. šta ima kod vas, šta rade braća Jišmailjci, je l' pitaju za mene: "đe nam je Sarđi-habibi?"

Ma jok.
Razvijaju biznis da žive bez nafte.

looping

Ih, blago tebi.
Ti imaš dve države gde se osećaš kao kod kuće a ja ni jednu.
A možda je to i do čoveka.
I šta posle ameri da rade? Da duvaju u prste?
Nemaju nikakav odnos sa njima i ne spominju ih previše.
Ovde su mediji malo drugačiji nego u Evropi, USA... Kritikuju ali ne pljuju. Ne stvaraju toliko zlu krv. Čak je i zabranjeno pljuvati po medijima čini mi se.
Hvala. Davno to beše ali nije mala stvar.
Aa, možda misliš na Saudijce...
Žene su uporne, pa to ti je, kad hoće da isteraju po svome.

I šta posle ameri da rade? Da duvaju u prste?

looping

Ja ovde isključivo gledam Netflix.

Misliš Dušanovo Carstvo.

looping

Spoljna politika nam nikad nije bila bolja. Ali čini mi se da je Soroš i hteo neki konflikt.
Iskreno se nadam.
Mada je Iran ovde, preko mora, nemam utisak da postoji neka opasnost.
Možda zato što i mediji ovde ne prave neku frku.

looping

U svakom slučaju, vrlo snalažljiv čovek. Snalažljiviji od većine jevreja.

When Moses went up into Biblical Mount Sinai to receive the Ten Commandments (Exodus 24:12-18), he left the Israelites for forty days and forty nights. The Israelites feared that he would not return and demanded that Aaron make them "gods" to go before them (Exodus 32:1). Aaron gathered up the Israelites' golden earrings and ornaments, constructed a "molten calf" and they declared: "These [be] thy gods, O Israel, which brought thee up out of the land of Egypt." (Exodus 32:4)

Aaron built an altar before the calf and proclaimed the next day to be a feast to the LORD. So they rose up early the next day and "offered burnt-offerings, and brought peace-offerings; and the people sat down to eat and to drink, and rose up to play." (Exodus 32:6) God told Moses what the Israelites were up to back in camp, that they had turned aside quickly out of the way which God commanded them and he was going to destroy them and start a new people from Moses. Moses besought and pleaded that they should be spared (Exodus 32:11-14), and God "repented of the evil which He said He would do unto His people."

Moses went down from the mountain, but upon seeing the calf, he became angry and threw down the two Tablets of Stone, breaking them. Moses burnt the golden calf in a fire, ground it to powder, scattered it on water, and forced the Israelites to drink it. When Moses asked him, Aaron admitted collecting the gold, and throwing it into the fire, and said it came out as a calf (Exodus 32:21-24).

Exclusion of the Levites and mass execution

The Bible records that the tribe of Levi did not worship the golden calf. When Moses stood in the gate of the camp, and said: 'Whosoever is on the LORD's side, let him come unto me.' And all the sons of Levi gathered themselves together unto him. And he said unto them: 'Thus saith the LORD, the God of Israel: Put ye every man his sword upon his thigh, and go to and for from gate to gate throughout the camp, and slay every man his brother, and every man his companion, and every man his neighbour.' And the sons of Levi did according to the word of Moses; and there fell of the people that day about three thousand men. (Exodus 32:26-28)

anonymous

....који је вечно враћање истог ....да је увек ту где се моћ корпоративне Америке може капитализовати и стрпати у приватне џепове наводна хуманитарна опредељеност.

looping

A na kaficu kod mene možeš uvek, sa srpskim pasošem naravno, najbolje avionom.

Education
As a teenager, Lapid struggled with learning disabilities,[citation needed] and dropped out of high school. He never earned a bagrut (high school matriculation certificate). In January 2012, controversy arose after Lapid was admitted by Bar-Ilan University into a doctorate program, studying towards a PhD in hermeneutics. This was in violation of rules stating that all doctoral candidates must hold a BA. Lapid was admitted to the university based on his extra-academic credentials and career in journalism and writing.

After the Knesset Education Committee launched an investigation, the Council for Higher Education cancelled the program under which Lapid was admitted. It allows students without a BA to study towards a doctorate

Views on the Israeli-Palestinian conflict
Lapid said that he would demand a resumption of negotiations between Israel and the Palestinian Authority. His party's platform calls for an outline of "two states for two peoples", while maintaining the large Israeli settlement blocks and ensuring the safety of Israel. In January 2013, just days before the election, Lapid said he won't join a cabinet that stalls peace talks with the Palestinian Authority, and added that the idea of a single country for both Israelis and Palestinians without a peace agreement would endanger the Jewish character of Israel. He said, "We're not looking for a happy marriage with the Palestinians, but for a divorce agreement we can live with." As part of a future peace agreement, Lapid said that the Palestinians would have to recognize that the large West Bank settlement blocs of Ariel, Gush Etzion and Ma'aleh Adumim would remain within the State of Israel. According to Lapid, only granting Palestinians their own state could end the conflict and Jews and Arabs should live apart in two states, while Jerusalem should remain undivided under Israeli rule.

Regarding the diplomatic stalemate in the Israeli-Palestinian peace process, Lapid said that "Most of the blame belongs to the Palestinian side, and I am not sure that they as a people are ready to make peace with us." He has, however, dismissed as unrealistic the possibility of a comprehensive peace deal with the Palestinians.

In June 2015, after the March 2015 elections, Yair Lapid visited the United States and after an hour long interview, American journalist Jeffrey Goldberg wrote that, "Lapid is a leader of the great mass of disillusioned centrists in Israeli politics. He could conceivably be prime minister one day, assuming Benjamin Netanyahu, in whose previous cabinet he served, ever stops being prime minister. ( Bibika k'o Aca naš, forever Prime) Now functioning as a kind of shadow foreign minister, Lapid argues that Israel must seize the diplomatic initiative with the Palestinians if it is to continue existing as a Jewish-majority democracy, and he is proposing a regional summit somewhat along the lines of the earlier Arab Peace Initiative. Lapid is not a left-winger—he has a particular sort of contempt for the Israeli left, born of the belief that leftists don’t recognize the nature of the region in which they live. But he is also for territorial compromise as a political and moral necessity, and he sees Netanyahu leading Israel inexorably toward the abyss."

In September 2015 Yair Lapid laid out his diplomatic vision in a major speech at Bar Ilan University in which he said "Israel’s strategic goal needs to be a regional agreement that will lead to full and normal relations with the Arab world and the creation of a demilitarized independent Palestinian state alongside Israel. That’s where Israel needs to head. Separation from the Palestinians with strict security measures will save the Jewish character of the state."

apostata

Krajem osamdesetih i početkom devedesetih bio sam zadrti liberal. Oni koji me znaju iz tog vremena redovno me zbog toga zaebavaju, e upravo me jedan od tih zaebanata (studirao sa mnom) tako prozvao. On me pod tim nadimkom drži čak i u imeniku telefona.

Shvatilo se već da nacisti nisu bili jednostavno nacionalisti. Njihova nacionalistička
propaganda bila je uperena na saputnike, a ne na ubeđene
članove; ovim drugima, naprotiv, nikada nije bilo dozvoljeno da izgube iz
vida dosledno nadnacionalan pristup politici. Nacistički “nacionalizam"
ima više zajedničkih aspekata sa skorašnjom nacionalističkom propagandom
u Sovjetskom Savezu, koja takođe služi da pothrani predrasude u masama.
Nacisti su gajili istinski prezir, koji nikad nisu porekli prema uskosti
nacionalizma, prema provincijalizmu nacionalnih država i više puta su
ponovili da je njima “pokret”, internacionalnog delokruga kao i boljševi-
čki, važniji od ijedne države koja nužno mora da bude vezana za određenu
teritoriju. I ne samo nacizam, nego i pedeset godina antisemitske istorije
govori protiv izjednačavanja antisemitizma sa nacionalizmom. Prve antisemitske
partije u poslednjim decenijama devetnaestog veka bile su među
prvima koje su se internacionalno udružile. Od samog početka one su sazivale
internacionalne kongrese i bavile se koordinacijom internacionalnih
ili, u najmanju ruku, interevropskih aktivnosti.

Kad je Hitler došao na vlast, nemačke banke bile su skoro potpuno judenrein (a baš tu su Jevreji držali ključne pozicije tokom više od sto godina), a nemačka
jevrejska zajednica u celini, posle dugog postojanog jačanja dru-
štvenog položaja i broja, tako je brzo slabila da su statističari predvideli
njen nestanak za nekoliko decenija. Statistike, istina, ne moraju da pogode
prave istorijske procese; ipak, vredno je pažnje da je statističarima nacističko
proganjanje i istrebljivanje moglo da izgleda kao besmisleno ubrzavanje
procesa koji bi se verovatno odvijao u svakom slučaju.

Mnogo je ozbiljniji, jer se sviđa velikom broju ljudi, jedan drugi promašaj
zdravog razuma: Jevreji, pošto su bili potpuno bespomoćna grupa
uhvaćena u opšte i nerešive sukobe tog vremena, mogli bi se optužiti za
sve to zlo i na kraju izaći kao njegovi skriveni tvorci. Ovo objašnjenje,
drago srcima mnogih liberala, najbolje ilustruje i najbolje pobija šala koja
se prepričavala posle Prvog svetskog rata. Jedan antisemit tvrdio je da su
Jevreji izazvali rat; odgovor je bio: Da, Jevreji i biciklisti. Zašto biciklisti?
pita onaj. A zašto Jevreji? pita ovaj drugi.

Da bi se zaveo totalitarni režim, teror mora da se predstavi kao instrument koji će nositi posebnu ideologiju; a ta ideologija mora da pridobije
naklonost mnogih, čak i većine, pre nego što se teror učvrsti. Za istoričare
je važno to što su Jevreji, pre nego što su postali glavne žrtve
modernog nasilja, bili u centru nacističke ideologije. A jedna ideologija
koja treba da ubedi i da mobiliše ljude ne može proizvoljno da bira svoju
žrtvu. Drugim rečima, ako u očevidan falsifikat kao što su “Protokoli sionskih
mudraca” veruje tako mnogo ljudi da to može da postane tekst celog
političkog pokreta, zadatak istoričara nije više da raskrinkava falsifikat,
niti da izmišlja objašnjenja kojima se odbacuje glavna politička i istorijska
činjenica o toj stvari: da se falsifikatu veruje. Ta činjenica je važnija od (istorijski govoreći, drugorazredne) okolnosti što je u pitanju falsifikat.
Teorija žrtvenog jagnjeta ostaje tako jedan od glavnih pokušaja da se
spase ozbiljnost antisemitizma i važnost činjenice da su se Jevreji našli u
središtu bure događaja. Isto toliko je raširena i suprotna doktrina “večnog
antisemitizma” po kojoj je mržnja prema Jevrejima normalna i prirodna
reakcija kojoj istorija samo daje manje ili više mogućnosti. Povremena
rasplamsavanja mržnje ne traže posebno objašnjenje, jer su ona prirodne
posledice večitog problema. Samo se po sebi razume da su ovu doktrinu
prihvatili profesionalni antisemiti; ona daje najbolji mogući alibi za sve
užase. Ako je istina da čovečanstvo već više od dve hiljade godina insistira
na ubijanju Jevreja, tad je ubijanje Jevreja normalno, čak humano zanimanje,
a mržnja prema Jevrejima je opravdana i ne traži dodatne argumente.

Platon je, u svojoj čuvenoj borbi protiv antičkih sofista, otkrio da njihova
“univerzalna umetnost očaravanja duha argumentima” (Fedar 261) nema
nikakve veze sa istinom, već da cilja na uverenja koja su po samoj svojoj
prirodi promenljiva i koja su validna samo “u vreme slaganja i onoliko
dugo koliko traje slaganje” (Teetet 172). On je takođe otkrio sâmo nesigurno
mesto istine u svetu jer iz “ubeđenja dolazi uverljivost, ne iz istine
(Fedar 260). Najupadljivija razlika između starih i modernih sofista je da
su se stari zadovoljavali prolaznom pobedom argumenata na račun istine,
dok moderni žele trajniju pobedu na račun stvarnosti. Drugim rečima, jedni
su razarali dostojanstvo ljudske misli, dok drugi razaraju dostojanstvo
ljudskog delanja. Stari manipulatori logikom bili su briga filozofa, dok
moderni manipulatori činjenicama stoje na putu istoričarima. Jer sama istorija
je razorena i njena se razumljivost – utemeljena na činjenici da su je
odredili ljudi pa je stoga ljudi i mogu razumeti – u opasnosti kad god se
činjenice ne drže više kao nerazdvojne od prošlog i sadašnjeg sveta i kad
se zloupotrebljavaju da bi se dokazalo ovo ili ono mišljenje.